Over leerlingschap en overgave
We kunnen van tevoren de vorm van het lied dat we gaan zingen niet kennen. We weten van tevoren niet hoe het kunstwerk eruit zal gaan zien. We weten alleen de toon die op dit moment waar is. Of de beweging, de kleur.
Wanneer we ons werkelijk durven over te geven aan deze innerlijke leiding, komen we vanuit ware creativiteit. Daarin kunnen dingen ontstaat die je niet had kunnen bedenken!
Soms hebben we van tevoren een gevoel, een verlangen, of een beeld. In mijn ervaring is dit niet het beoogde resultaat, deze inspiratie is het beginpunt. Dit beeld of deze klank die je van binnen voelt ziet of hoort, zet jou aan tot de eerste stap.
Veelal is ons hoofd degene die de leiding heeft. De controle. We denken van tevoren uit hoe we iets gaan doen, wat ons doel is en wat het resultaat ervan moet zijn. Hiermee beperken we de mogelijkheden om iets nieuws te laten ontstaan, want het hoofd is een systeem dat herhaalt, en gebaseerd is op herinneringen.
Veel mensen zie ik na hun eerste ‘gelukte’ schets in de kramp schieten. Want als je verder gaat, kun je verliezen wat er is. Veelal is dit dan ook het punt waarop we stoppen en wanneer we toch verder gaan en inderdaad merken dat we het resultaat vervolgens minder mooi vinden, wil onze draak dat nogal eens als een bewijs gebruiken dat we dat beter niet hadden kunnen doen. Ook hier hebben we dan vaak de neiging om te stoppen en te zuchten... dit wordt niks.
Maar juist, in dat gebied, daar waar we de controle kwijt zijn, daar zitten ook de mogelijkheden tot iets nieuws, iets groters. Daar zijn we leerling en het is logisch dat als we nog weinig ervaring hebben op dat terrein, dat dingen niet direct perfect zullen gaan. Echter zijn dit wel de momenten waarop je kunt leren.
Je kunt je afvragen: Wat heeft dit schilderij nodig, wat mis ik, waar neig ik naar, waar vraagt het om? Of, als ik loslaat dat het iets moet worden, hoe kan ik hiermee spelen? Door bijvoorbeeld een pen te pakken en er poppetjes van te maken, of er glitters overheen te strooien, of spetters, of misschien wel met een totaal nieuwe kleur over delen heen te gaan.
Vertrouw dit moment in het proces van jouw creatie!! Er zit avontuur in!
Als je bang bent om een valse toon te zingen, kun je voor de zekerheid altijd hetzelfde lied blijven zingen. Als je jezelf de ruimte geeft om er te zijn met de mogelijkheden die je nu hebt, en jezelf toe te staan ook die valse toon te zingen als dat is wat er nu is, dan zul je gaandeweg meer en meer vrijheid en makkelijkheid ervaren in zingen. Je kunt leren improviseren. Zo werkt het ook in kunst.
Sta jezelf toe om er te zijn met wat er nu is, dat is het enige punt van waaruit je werkelijk kunt groeien. Zo worden we weer als een kind, dat spelenderwijs ontdekt en niet bang is om vies te worden of voor gek te staan. Die zich niet bekommert om het behouden van een resultaat, maar geniet in het moment. Dan wordt het een spel.
Wanneer we deze sprong wagen, kunnen we een worden met de ervaring en dan wordt creatieve expressie pas echt heerlijk!
